Rüzgârlara Sor

Dağ başında yapılmış bana ait bir kulübe
Yada sıcacık şömineli bir yerde değildim
Tayfamla birlikte sensiz denizin ortasında
Çaldığım mâsum ıslık vardı dudaklarımda

Limanda ılık bir lodos esiyordu bir yandan
Kendimi kaptırmıştım mehtabın güzelliğine
Her hâtıranın arasında seni düşünürdüm
Yüreğime düşen gecenin korkusundan

Duygularımın bana verdiği bitmez acılarla
Senden kalan eski ve kırışmış resmine bakıp
Senin yokluğuna asla inanamıyordum
Hayrete düşerek ısırıyordum dudaklarımı

Artık attığım adımlar senin yorgunluğunda
Senin peşin sıra bakan gözler de durgundu
Kimseler yokken senin için çıkardım sokağa
Oysaki her sabah sana toplardım çiçekleri

Denize ağları senin nasibin diyerek atardım
Gözlerimin içindeki ışıltı sen gidince söndü
Ne çiçek kaldı ne balıklar hepsi seninle gitti
Hepsi sen varken canlı sen varken güzeldi

Deniz oldun dalgalarınla kıyıya vuruyorsun
Tayfa seslendi boğulacaksın ne duruyorsun
Bilmiyor ki biz seninle ne aşklar yaşadık
Ne fırtınaları ne dalgaları birlikte atlattık
Meğer ne iyi bir dost olurmuşuz geç anladık

Sen rüzgârlara sor seni nasıl sevdiğimi
Sabahın ilk ışıklarıyla toplarken ağları
Ona sor seni istediğimi,nasıl haykırdığımı
Rüzgârlar anlatsın senin için ağladığımı

Hiç lânet okumazdım yaşadığım hayata
Gülüşün aklıma gelir gülüşünde avunurdum
Hep sana kurulmuştu saatimin akış yönü
Hep aynıydı ne ileri ne de geriye almadım

Oysaki ne güzel şeyler düşünürdük seninle
Küçücük bir barakamız olurdu deniz kenarında
Balıkları seyreder martıları dinlerdik el ele
Bir sen olurdun bir de ben mutlu yaşayan

Ne yazık ki her şey yalan dünyada kaldı
Limana vuran dalgalar aldı götürdü seni
Öylece bakıp kaldım bir şey gelmedi elimden
Ne hayaller kurardım oysa oturduğum yerden

Kuzuların sesi çoban kavalının melodisi
Yıldızlarla nöbet tuttum gece baş ucunda
Her vuran dalgayı saydım sessiz kıyıda
Şöyle bir de sen olsaydın keşke yanımda