Rüzgarlarin Memleketi Olmaz

çantasında bir kadın fotoğrafı yalnızlığın
haylaz çocuk gibi saatler yerlerini ön saflarda almış yine
üflemeli çalgılar sokağındayım
viski bardağıyla dalaştayım
mazot kokan caddelerde yitirilen atın sahibini vurmuşlar
üçüncü sayfada okudum yazıyı
bir kedinin aksayan ayağının arsızlığında yazmışlar
eteklerinin caddelerdeki tempo tutuşundaki korkaklık beni ürkütür
geceye dokun
ikimiz beraber yanalım
kavagamı anlatmıyorum sana
sevgimle yetin
unutma!
rüzgarların memleketi olmaz





black_1