Rüzgarsız Aşk

dili çekildi
karıncalar sıkıldı yuvasından
inmek gerekmez mi karanlık oluyor ve herkes uykuda
filanca gedik patladı
falanca hala böceklerin istilasında
gün ışığı kimin rüyası olabilir ki
niçin ve nasıl
kullanılmamış bir yer neresi

taştan duvarları çıktıkça bitmeyen çatılar boyardı aşkımızı kırmızıya
ağustosun tembel örümceklerini geç
yarasının yuvasından daha yorgundu kavuşmamız
kim bilir sığırcıklar bile uçmayı bilmiyordu
rüzgar kokularını savurmadan önce

o ilk hali anımsatıyor ışığın ümitleri
yer bir yer değil çıkılmıyor tanrı sesleri ve ilham
iki ruhun arasından kayan ölüye
şişko ve sevimli
sular rıhtımında şarkı söylüyor
birde gülümsüyor hiç bir şey olmamış gibi

ilgimizin tüneli karşı adada bir şarkıcıdır
taşların üstüne çıkıp adını söyler
iki bağlanmaz mavinin arasında bergüzar
ve iki direğin arasına gerili
ölüm gibi şakacı
yakışmaz dudağına acılar

bir şiir ne diler ki senden başka

düşmüşse
rüzgarsız aşka.