Saadet-i Seniyyem

Senin suretin bana nâfi sevgilim.

Hiç mütenasip olmadı sana içimdekiler.

Anlatır durur bir çingene dedikomuzu,

Sokaklar gündöndünün içini dökmesiyle dolar.

Bağlanır elim,kolum,dilim...

Aklımın köşesinde seni unutmanın nazariyeleri...

Vefakar gönlüme sazın ince telleri dokunur.

Bir sabâ dolanır saçlarına,

Yüzünü örter gizli şûle,

Ben parmaklarımın arasından izlerim güneşi.

Ellerimde saçlarının kırıkları,

Gönlümde muzdarip bir pazar sabahı

Ekmek kırıntılarını güvercinlere bıraktım.

Sendin soframdaki çayım, demim, yalnızlığım...

Adın kaldı geriye,

Kırmızı rugan ayakkabılarıyla bir bayram sabahı kızımız.

Örgülü saçları, sana benzeyen gözleriyle

Uğurluyorum sabahın ilk ışıklarında okula,

Sen gibi, senden daha çok aşığım ona.

Sen gibi,

Senden daha çok şimdi anılarım.

Sen gibi her şey,

Birazda senden kalanlardanım.

Silinmeyen izlerde takılı kaldı adın...