Saat Sabahın Bilmem Kaçı

Saat sabahın bilmem kaçı...
Yorgun gözlerim,uykusuz yine
Bir gecenin sabaha dönüşünden
Ders almadı yarım aklım
Anlam aradım karanlığın aydınlığa yenilişine
Bir ara gözüm takıldı yelkovanın acelesine
Ve düşünüp durdum ölümü
Geçmişte yaşanan ve akla gelmeyen gün kadar..
Gün yok belki de önümde...

Saat sabahın bilmem kaçı...
Biraz meşkale aradım kendime
Yok yok,olmayacak bu böyle
Çaresiz;yaşlı gözlerim ile
O en mutlu anda çekilen resmi aldım elime
Gülen,seven ve hiç üzülmeyen bir çift vardı yha
Sordum onları o resme,nerde bunlar;bu gülen yüzler nerede
Birimiz bi yerde,sabahı gelse de olur gelmese de
Birimiz ayrı yerde,Sende yenildin mi benim gibi geceye?

Saat sabahın bilmem kaçı...
Artık bu odayı mezarıma benzetiyorum
Çıksam;sanki kimse beni göremeyecek dışarıda
Dursam;bir yer bulamam kendime o kıyamet kalabalığında
Uyku desen,onu artık hiç sorma bana
Senle birlikte terkedip gitti gözlerimi uykunun neferi
Sokakta ağarıp da göz kamaştıran o hava
Duman paresi olmuş,göz yakıyor bu oda da
Saat sabahın bilmem kaçı olmuş...
Bir sen yine şu yarım aklımda..