Sabaha İki Var

Hani türküler vardır
Yüreğinin kıyısına oturup, aklını taşa tutan
Ve dilinin uçuna geldikçe dudak çatlatan
Seversin gün gelir, içine düştüğün yalnızlığı
Masum kalır herkesten, her şeyden




İşte o an
Ne söylersen söyle
Sesin dönüp, vurur kendi kendine
Ki; o an içimde bir yerde
Yükselir sesin, yüreğimin duvarlarına çarpar
Seni iliştirdiğim tüm hayaller dökülür




Hadi tut aklımın ucundan
Silkele beni
Gece yine sessiz ve dilsiz
Bir hazan ki elaman
Yüreğim ezim ezim
Kirpiklerim inliyor
Yorgunum.!




Sensizlik yüreğimi kucaklaya dursun
Vakit bir hayli ilerledi
Şafak sökecek nerdeyse
Sabaha iki var...