Sabahlarım

İşte O sabahtı,
koşar adım yürürdü.
Sabahın ayazında,
yağışından.
İşte gün başlıyordu,
Sensizliğin başladığı AN.
Yıllara savrulmuştu
her geçen zaman.
Yeni bir gün başlıyordu,
sabahın 30' undan...
Akşamın hüzünlüğüne,
salmıştı kendini...
Sabahın ayazında,
niyazından...
Bir gün doğacaktı...
İşte öyle bir sabah ki !
sensizliğe burundu...
ANİDEN !..
Pırıl pırıl güneşli, umutlu...
İşte Öyle ki; sabahlarım...
GÜNEŞ
ışınlarıyla BAŞLAYACAKTI!..

07-14 şubat 1994 Kemten-Cezaevi