Sadık Dosta

gözlerim yok yüzünde
içimde kanatlanmaya hazır dilek kuşları
ah yıldızlar bir kaysa


falcı kadınların izini sürüyorum kalabalıklarda
bir tenhada uzatıp elimi
senden haber sormak için
oysa inanmam ki ben fala


sular denizlere sığmıyor
ateş ocaklara
dudağının çatlağında büyüyor depremler
bu yüzden yıkıntı kokuyor nefesim


koca bir yalnızlığa yaslayıp sırtımı
avuntu avında tetiğe basıyorum
her kurşunda yere düşüyor umutlarım




ince bir sızıyla geliyor
kimsesiz acıların imbiğinden süzülen şiirlerim



kimsenin öpmediği kadar içten öpen
yaralarımı