Şafak

Şafak ilk uyanıştır, O nurun müjdecisi,
Sineleri delmeye, yetmez mi? ezan sesi.
Müezzin minareden, çağırırken herkesi,
-------Birde özel davet var, ihlâsla gelenlere,
-------Nefsine arif olup, Rabbini bilenlere

Seçilmişse bir insan, gönülden asla çıkmaz,
O memnundur yerinden, güzel güzelden bıkmaz.
Mir-atı mücellaya, körlüğü olan bakmaz,
-------Bunda nice ayet var, ihlâsla gelenlere,
-------Her taraf ayna olur, körlüğü yenenlere.

Kim bilirse aslını, sen ben kavgası biter,
Gönül gülistan olur, Şeyda bülbüller öter,
Bir dost, bir post, bir hırka, kanaat mülkü yeter,
-------Allah'tan hidayet var, ihlâsla gelenlere,
-------Benliğini Tevhitle, öldürüp gömenlere.

Gölgeler çekilince, gövde aslına döner,
Vahdet sırrı gelince, kesretin sesi diner.
En ilahi ilhamlar, âşık kalplere iner,
-------Orada bir mabet var, ihlâsla gelenlere,
-------Lâf-ı Güzaf tan geçip, özüne dönenlere.

Üç kez ölüp dirilir, ölümden korkmayanlar,
Azrail'le dost olur, saraydan sarkmayanlar.
Dost yüzünü seyredip, gayriye bakmayanlar,
-------Aynıyla icabet var, ihlâsla gelenlere.
-------Muti kalbe sırrı'yla, ölmeden ölenlere.

Fâni olan vücudun, Beka'nın efendisi,
Tekâmül eden akıl, gönülün ta kendisi.
Âlemleri kaplarken, yalnız onun sevgisi,
-------Ebedi saadet var, ihlâsla gelenlere,
-------Mahlûka şefkat edip, HÂK için sevenlere.