Ş/afak

"Derine, hep derine kazıyoruz...
nerde, çağımızın o altın kalbi.
çağımızın altın kalbini arıyoruz
üzerimizde ağır bir yeryüzü
gökyüzünden uzakta...
çok uzakta...."

ümit ilter

derinimdeki alacak vereceğin bırakıp cümle yükünü
bir fırt tavşan kanında hatırladım eski basit tatları
yeşil doğanın mavi denizin gözbebeğine bakmayalı
ay dolup boşalmış telaşe kadehine
bundanmış topuğun ayaklara gürz vurumu
h/ey zaman
ne de çabuk solmaktasın tenimde

o sınır ki belli
ayrı düştüğümüz benliğin karanlık tülü
yırtılmayı bekliyor c/esaretin elinde

ilkin açmalıydım iç sesin kısıldığı düğümü
sonra kendimi bulmalıydım kayıp hayallerimde
kolaydı gerisi
düzeltmek ölüme suslanmış nefesi

rutine aykırı her adımda rastladım
çocukluk görüme
/her gün özel ve güzeldir/
bir yüz çevirimi kadar kolaydı
farkındalığı yakalamak
yalnızlığımızın kürek mahkumluğundan arınıp
nehrinde aktığımız hayatın y/an damlalarıyla karışıp
bir olmak
ve hür olmakmış
bir memleket ülküsü gibi

kesmeliyim bir an evvel
o ölü ş/afağı kordon bağında
sekiz dakika bir turla
bulmalı al sıvı
yeniden gençliğin h/g/ayret damarını



23ekim17