Safer Ayı

zaferi bize safer ayında bildiren
elinde kalem ,boş bir sayfa
ilahi meleğim
uyan !
aynalardaki halime ne olur bak
ellerimizi suda ıslatıp gögün kızıla bulandığı akşamlarda
bilsen muhtemelen kaç ruh kirlettik


sen kurak toprak ,ben ıslak yağmur
muhtemelen meleğimde seviniyor
hele sen, hele sen
sana kıyamıyorum
battın koynuma
ondan kızamıyorum
yok mu bu işte bir yanlış
bu kaçıncı düşlerde kucakladığım hayat


günah yapraklarını döküyor akşamlar
huzura dikilirken her satırda yıkılmış ahlar
kara bir kedinin patileri sularımıza değiyor
uçan kuş seferimizin önünde ekmek peşinde
evimizin çatısında bir baykuş gamlı gamlı ötmekte
ıssız çöller gül kokusuna bürünmekte
boşuna anlatmayın safer ayının son çarşambasında olan biteni
vallahi hepsi külliyen yalan


soğuk bekleyişlerimizin toprağına sızıp baharı taşıyansın
karanlık gecelerimize aydınlığı muştulayansın
belayı ancak azarsak başımıza salansın


ah keşke , ah keşke
olmasa göbek bağıma bağladığın sevginin içinde özlemin
vakitsizlikten yakınıp bırakmasam ellerimden
dünyalara değer kelimelerini


semerimdeki yük belli sormayın
huzura dikilirken her satırda yıkılmış ahlar
yokluğunla başbayız nihayet
hadi gelin üstüme korkularım , korkmuyorum
biraz terli
biraz kirli
safer ayında
artık senle değil
kendini bilmez kendimle
kavgalardayım