Saflığın Senin

indim alın çatından

topuklarına

yârim

indim peribacalarına

kalbinin

yüzünün anlamında

sıra sıraydı

-sezdim-

dayanıksız telâşlarla

dayanaksız kuşkular

deli poyraz, saçlarını dağıtmış

bir güzel tuttum

düzelttim onları

ıssızlığın gizlenmiş

gizlenmemiş ya yanıtsızlığın

yalnızlığın koydu bana

dayanamam, tımar ettim

yalnızlığını

bir ara doğrularak

gönül borcum var, dedin

hüzün bağlarının ezgilerine

duru güzelliklerdin âhir zamanda

kanasıya içtim

saflığını

(*): Eliz Edebiyat, Ocak 2014, Sayı 61