Saflığın Tam Bir İroni

Dönülmez akşamın ufkunda, kendini bulutlara asan bir deliyim
Kimi zaman bulutlarda dar ağacı olabiliyor, yeni öğrendim
Yani her sonbahar senin kokunu indirmeyi huy edinmeleri
Kendimi yağmurlara asmam sonucunu doğurabiliyor

Ne güzel kadındın sen, güzelim
Ayaklarının bastığı yerlere asılı kalırdı bilinçaltımın ölü hücreleri
Kokunun sindiği semtlerde ellerini parçalardı, dişi mahluklar
Yusuf bile gülmemiştir böylesine,aleyhisselam.
Bu yüzdendi, hayallerimi alkolizme bağışlamam.


Fakat şimdi,
Kaburgalarımda gereksiz bir sızı..
Arka planda Farjad.
Muhtemelen dudaklarını ıslatıyorsundur bir başka dudakla.
Olamaz, kafatasımda nörolojik bir isyan!
Buda mütemadiyen, bileklerimizi birbirine kaynatıp şu üç günlük yolun en az bir gününü beraber yürüyemememizden kaynaklanıyor.
Gecenin karanlığıyla sevişmek, şehvete tabi tutulmuyor
Kendimi göğsümü sana bir gül bahçesi sunmak için kullanmam ilkel bir idam biçimidir.
Ve tanrı hiçbir göz bebeğini seninkiler kadar derin düşlememiştir.
Hadi bana inan.
İnan ki yeniden düzenlensin aşka yenik düşen ruhumun paslı çarmıhı
Bak ne de vakitsiz ıslatıyor yastığımı
Gözümün korneasına astığım gümüş çivili adın
Bazen de tiz çığlıklı bir güneş batımında kanatıyor bileklerimi riyakar fotoğrafların


Şimdi ilahi saflığını kaybetmiş bedenini, annen gelse tanıyamaz, buna da inan!
Ben,gelsen yine sararım ince belinden,ceketimi yine atarım omuzlarına.
Lakin, gitmekte haklıydın
Çünkü
Ben seninle egoların azdığında yatakta poker oynayamazdım,
Acıtamazdım canını,
Yani şu lanet post-modern tiyatrayı sende uygulayamazdım
Biliyorum lan susun!
Şimdi aşk denilen sicim, sex için icad edilmiş,sıçtığın kabı kaşıklama düzeni
Kimi zaman da,savunmasız aynı güçte kusursuz,
Geçerken uğrayarak yapılmış, sevgiyi sembolize edebilen yumuk yumuk elleri, mideni duvara vura vura düşürme sanatı.
Susuyorum lan susun!
Yazdıklarım, vazgeçerken kendinden,son bir kez tekbir getiren ummalı bir kulun çaresizliğinin aynıdır.
Ha bu arada
Sanırım silmeye vakit bulamadın
Yüzündeki beyazlık krema değil tatlım.