Sahici

sahici günler bunlar
sarılmamız sarılmak hani
dokunmamız dokunmak
susmak, bir çocuğun yere düşmesi gibi yakın
uzaklar kelimesi kadar uzak
sokulmak burada
alışmak burada
bir yastığın bölüşülmesi, bir uykuda
nedensiz gülümsüyoruz
pencereden sızan güneşe
ve öptükçe bir çiçek boy veriyor göğsünde
nefesim de burada bak:
ağzımdan çıkan kelimesiz şiir..
boynunda fısıltılardan fırtına..
bir omzunu usulca öpüyorum
öteki gözlerimin içine bakıyor
uyanıyorsun..
-günaydın


bir cumartesi sabahı hatırlıyorum bunları
yalnızlık yalnızlık hani, sahici
hasret hiç olmadığı kadar yakın
yanı başımda düşleri/me yabancı
bir yanılgı yatıyor
sonuna kadar anason
sonuna kadar nü
gözlerimde aşkı bulamayınca ki üzüntüsü
alabildiğine yorgun bir uykuda
sonu olmayan bir yolda
sonuna kadar yürüyecek görüyorum
bense halâ
içmeden bir başkasını öpemiyorum

seni düşünüyorum uyandığım her şafakta
unutmayı unutturan dudaklarını
korkularımı tutan ellerini
ve gözlerini düşünüyorum
yaşamak kavgasındaydılar gözlerimi..

ilk defa öptüğümde seni
bir güvercin havalanmıştı dar sokakta
tedirgin olup sarılmıştın ya boynuma
masum zamanlarında ne de güzeldin

çok isterdim
yalnız böyle kalmanı aklımda..