Sahipsiz Kaldım

Her şey anlamsız sıradan
Tutunacak dalım kalmadı
Mutlu olmama da sebep
Sahipsiz kaldı her şeyim
Hayallerim umutlarım sevinçlerim
Kederlerim mutluluklarım
Gözyaşlarım ellerim
Bedenim ve ruhum
Bir tek sahibi vardı her şeyimin
Bir tek nedeni
Sendin o...
Tek bir gülüşündü bakışındı
Gözlerinden dökülen iki damla yaştı
Her şeyimin nedeni sahibi
Ama gittin...
Sahipsiz kaldı hayatım
Bakmaya kıyamadığın gözlerim
Ellerim dudaklarım
Sahipsiz kaldım...
Yokluğunla savaşmaktan
Sensizliğe alışmaktan
Her gece ağlamaktan
Seni aklımdan çıkarmaya çalışmaktan
Sensiz olan her şeye alışmaktan
Yalnızlığın acısını çekmekten
Hayatta tek başıma mücadele etmekten
Kendimden başka herkesi düşünmekten
Duvarlara boş boş derin derin bakmaktan
Karanlıklarda yaşamaktan
Nefes almaya zorlanmaktan
Her dakika ölümü düşünmekten
Kendimi sonsuzluğa alıştırmaktan
SAHİPSİZ KALDIM...