Sahipsiz Şiir

ben senın gece karanlıgı gozlerınde
olmek ısterdım
oysa sımdı gozlerının sıyahı yok
cekıp aldın aşk penceremden
calıverdın bır gece yarısı
habersızce yuregımden
hayallerım vardı umıtlerım
şimdi hiç bırısı kalmadı
şimdi boş bır dunyada boş bır kavanoz gıbıyım
oysa olemk ısterdım olmek ısterdım
senın gece karanlıgı gozlerınde
meger ne zormuş
sensızlıgı sensız yaşamak
meger ne zormuş
ummadıgın anda sırtından vurulmak
gozun aydın sevdıgım
gunduzumu senınle kaybettım
şimdi gece karanlıgı gozlerınde
ıstemeden yaşıyorum elımde degıl
gullerı severdım belkı bılşırsın
gullerı sevmıyorum artık bılesın