Şair Ağlıyor

Şimdi aynaya, son kez bak benim için....

Yokluğun ne zor biliyor musun ?
İsmini unuttuğum zamansız bir zamandı,
Sadece ismini..
Hatırlayabildiğim
Daha çok sen, içimden..
Yani yüreğimden...
Atamadığım bir anda doluyor gözlerim...

Şair ağlıyor ;
Kelimeler kanıyor...
Şiir hüzne çalıyor....
Kalemi eğmiş yüreğiyle;
Yalnızlığını yazıyor...
Satır satır /
Hece hece...

Sensizliği yazmanın sonu yok gibi görünse de,
Takatim kalmıyor tıkanıyorum bir zaman sonra../
Hatırlamak için geriye dönüp mazi/ye;
Mazimize bakabilecek gücü bulmanın zayıflığını,
Taşıyorum derman kalmayan dizlerimde...

/Herşeyin öylesine çabuk geçip gittiği bir yolda, adına hayat koyduğumuz bu deryada
Kaybettiğim benliğimi zorla bir başıma bırakıyorum.. /

Aslında Bu hoşuma gitmese de,
Hani erkekler ağlamaz ya....
Bak gör işte.../

Hem ağlıyor;
Hem yazıyor....
/
Hem Ağlıyorum...
Hem Yazıyorum...