Şair Benim Dil Benim

Mısır'a Sultan eyle Züleyha boyun büksün,
Hem Aslı hem de Şirin ellerine su döksün,



Aşkına pervaneyim ister verem desinler.
Bana Sultan Süleyman; sana Hürrem desinler.



Muhipbin olmuşum yâr, bir yer ver otağından,
Saplandım çamuruna, al çıkar batağından.



Dudağımın kenarı kurumadan  ıslandı,
Sağ gözüm ağlar iken sol göz neden paslandı?



Baykuşları yalıdan sürüp eyletmediler.
Bülbül aşikar iken  gülü söyletmediler.



Oturmuş eyvah çeker aşkın sekeneleri,
Ben gibi avaz eder tutuşan signeleri 



Gözler mahsun sen mahsun kirpiklerinle kandır,
Yanağın mum ateşi dokun tenimi yandır.



Şeb'istanım sâfadan  koparalım ipleri,
Gel lûtf eyle aşkınla dolduralım küpleri.



Sevgili sen bana aşk şarabından  içirdin,
Saray hanlarım  vardı  saltanattan geçirdin.



Ben savrulayım artık rüzgâr benim yel benim,
Ey gönlümün mimarı şair benim dil benim.



Mecnun ile keremin rütbeleri sökülsün,
Aşk denen şey keramet denizine dökülsün.



Bu Dünya,dan muradı  ne sen alırsın ne ben.
Kerem Aslı  yolunda  ne sen kalırsın ne ben.



HARUN YILDIRIM