Şair Ceketli Adam

sarılmış bir güzelliği gizlesede
gözlerinin esrarı aralıyordu düşlerimi
kalemim yazsada kılıçtan keskindi bakışları
halleri , düşünceleri deli ederdi beni
öylesine diyemedim adı vardı ; gül kokardı...

bi bakardı yüreğimde sesi yankılanırdı
bi susardı aklımın duvarlarını yıkardı
güneş gözlerinde doğsun isterdim
imkansızı dilerdim tabiki olmazdı
o beni; benim sevdiğim gibi görmedi

haykırışlarımın baş harfinde o vardı
kollarında son nefes ona helaldi
yaşanacak bütün duygular ona adanmışken
o başka ufaklarda mehtabı izledi
ben ise kara bulutların esiri olmuştum

yok oluş için son bir gün var
düşlerimi teslim ettiğim güne kadar
acımı yaşamam gerek aşkın kanunu var
tek bir söz etmedim içimde yaşadım
bu duygumu bilmedi , son bir sözüm var

sadece okurdu yazdığım şiirleri
''kim bu şanslı kız?''der diyip durdu
Şair ceketli adam koydu adımı
Uçup gitti ellerimden, üşüdüm
Şükrüm yetmedi Şiire küstüm...
kapandı sayfam ilahi Aşkı gördüm...
.
.
.
'' Yusuf Hayaloğlu'nun Anısına''