Şair Değilim

Kapüşonumda akşamın nemi
Yağmur öylesine sürgünleştirdi ki
Mahpus kaldım ahşap damın yamacında

Dudaklarımda kiremit kokuları
Avucumda istiridye üşümeleri

Neden bu kadar çoğul iken
Tekilleşir insan...



Yalnızlık terkisinde
Bir kıvılcım Zühre

Ben ona bakıyorum
O bana yanıyor
Kandilleri sönük salamura kokulu şehirde
Kumsallarını yakıyoruz, nefesimizde anason kokuları

Bir ben sarhoşum
Bir de şiir

Üzüm kokulu kafiyeler diziyorum
İliklerime kadar ıslak hafızama
Adının baş harfini kazıyorum



Ayılırsa eğri başım
Kalemim kuruyunca düşüreceğim
Ucu yanık mektuplara

Hep dedim ya
Şair değilim oysa
Hayata mektuplarımdır çiziktirdiğim



Kâh yağmurda
Kâh Kerbelada

Ha körfez kadar ıslak
Ha Bedevi kadar kurak...