Şair Kim Şiir Ne

Şair doğmadım,
Hakikate âşık oldum.
Dilime dolandı üç beş kuru söz,
Şaire çıktı adım.
Şairlik benim neyime!

İçi boş, dışı altın yaldız,
İki kelam ettim yalnız
Şairlerin şahı ilan ettiler!
Ne yalan söyleyeyim,
Bir zaman çok mesut oldu,
Kendini şair zanneden bu akılsız!
Bazı gecelerde yıldızlar gibi parladı,
Zihnimde insan gibi diri,
İnsan gibi ileri bin bir fikir,
Çatladı da başım,
Dağılmasın diye gönlüme koydum.
Ne bilirdim yüreğin,
O kadar zayıf olduğunu!
Tutamadım,
Sular seller gibi akıverdi...
Halis yağmur damlacıkları gibi,
Tertemiz hislerdi her biri...
Ne bilirdim ok yayda,
Söz ağızda durmazmış.
Tutamadım,
Sızdı dudaklarımdan...
Ben koymuştum ki adını şiir.
Ne kadar banal diye,
Şairliğime de şiirime de küfrettiler.

Şair doğmadım ki ben,
Şairlik neyime!
Şiir okumadım ki ben,
Şiir dediysem kime ne?