Şair mi Zannettin Kendini

Karalamaya neden başladın sen ?
Yazan mı yoktu da dillendirdin kalemini
Kesmedi mi yazılanlar , anlatmadı mı seni?
Yoksa dertlerin taştı da şair mi zannettin kendini

Bilselerdi yaşadıklarımı susardı kalemler
Kelam etmezdi seni tanısaydı Beyaz müsfetteler
Nasılsın diye sorma bana sen
Acımı yüzüme vurmakta neden ?

Zerre gam keder etmezsin içinde
İçimi dağlarken gözlerinin önünde
Umudu dar ağacında sallandırsan ,
Ben nefes alsam ya da ölsem sana ne?

Kıymetsiz misin diye soruyorlar
Dik başlı bilenler seni sevmiyorlar
Gül teninin kokusunu hissetmiyorlar
Bunları saklımda düşledim sanıyorlar

Olmuyor , olmazların çıkmazındayım
Yine bir gece , geceyi karartan sözlerinde
İmlası bozuk satırlarımda seni bilmezlere
Aşkımı anlatamayan kalemlere kırılıyorum

Yoksa yazmak istemem böyle
İki öksürük arasında bir kelime
Verdiğini ciğerlerimden söken gözlerine
Özlediğimi belli etmemek için ilaçlarıma sarılıyorum

Yorgunum , kolum kanadım senmişsin
Sen de çekip gitmişsin be sevdiğim
Ne içsem boş ,
Hangi mey 'den dem vursam ayılana kadar ne hoş

Kandırmak kendini kelimelerin gizemi
İzlediğim resmindeki o muazzam gülüşü
Kendini şair zanneden hiçliğimle...
Yakıyorum bu gece ...