Şaire Dair 2

aslında ayağını sevda yorganına göre uzatmıştı şair
yinede bir üşüme peydah olmuştu gecelerine
hiç ummadığı anda üzerine gelen ayrılık ayazına dair

çok içiyordu ısınmak için
ceplerinden anılarını çıkartmıştı
şarap şişelerine yer açmıştı
içti!
içtikçe öldü öldü dirildi şair!
sızdığında sevdiğinin hayalini görmesine dair!

ay ışığına anlatırdı sadece derdini
görenler kendine kendine konuşuyor sanardı
ama o hiç kendi kendine konuşmaz dı
zaten deliydi şair!
bütün aklını kaybetmişti
bileklerine kelepçe olan fettan bir gülüşe dair!

uzun eşek oynardı kaderiyle
hiç sırtından indirmezdi
bilerek çift diyordu şair
tek kaldığını yarınlarına belli etmemesine dair!

kupkuru bir dal gibiydi gönlü
sevdanın dibine düşmüştü
sevda ağacı her sulandığında üşürdü
yıkamıyordu hüzünlerini şair,
vefasızın kokusunu kaybetmekten korkmasına dair!

aslında damla damlaya göl olmuştu şair
hüzün kaplamıştı dört yanını
göl suyunu geçemeyen vefasıza dair!