Şairi Öldürmek

Şiir ki


Yoldur su gibi
Aştır ekmek gibi


Nefestir
Kavgadır
Yaşamak gibi


Barıştır
Davadır yarınlara

Umut gibi

Yârdır
Yarendir anılara

Hasret gibi


Yoldur
Menzildir zamana

Yoldaş gibi

Kapıdır
Aşktır ruha

Yaşamak gibi

Hınçtır
Zırhtır emeğe
Diş budak devrimci gibi

Kara
Kurak
Ümidin solduğu taşta açan
Çiçektir o


Kim
Neden
Kırar ki kalemini


~~~


Şair ki


Surdur
Dehlizdir kaygıya


Kördür
Lâldir şatafata


Çöldür
Dikendir riyaya

Azaptır
Mezardır karanlığa


Sürgündür
Haramidir yalnızlığa


Süngüdür
Siperdir umuda


Dirençtir
Demdir hayata


Kim
Neden
Kırar ki kalemini


~~~


Şair ki
Dokuz köyün üveyi

Şair ki

Dili kekeç
Eli titrek
Cüssesi ürkek
Bundandır kavgası hayatla
Yetimdir şu dünyada
Gücü ancak yeter mısralara

Kim
Neden
Vurur ki

Yargısız infazlarda sırtından
Hem da daha onuncu köye varamadan


Mezar taşı bile konmadan başucuna
Kim çekip gider ki ardına bile bakmadan

Oysa
Ölmeden önce
Son son konuşmak
Bir de mavi bir ölüm ister şairler