Şairini Öldüren Şiirin İlahi Şarkısı

(Ey üstümde ki ezgi
Sen ey sonsuz
Sana,
Sana,
Sana)

Şiire sararak uzattığım
Gökyüzü basamaklarının
Arasında ki
Çınlayan boşluk
Ölümsüzlüğün vatanı..!
Rüya' dan yapılmış esrik ruh
Çevirdiğin de
Zihninin aynasını
Yıllanmış zehirden soluğuna
Gökyüzünün,
Bestenin sağır notaları
Sarhoş oluyor
İlahi Şarkı' nın
Vatansız hiçliğinde..


Yankısız çınlıyor
Sunakların ağıtları
Yücelmiş yalnızlığın salınımsız
Bedensizliği
Zamanı gelmemiş tohum
Tanrısal karanlığın
Kan' la kan' da dövülmüş örsünün
O yüce esrime anında
Döllediği ruh..!


Bir düşüş kızıl damlıyor
Şafağına
Aynasının ruhumun..
Bu kadar Tanrısal bir kan'la
Dolmadı;
Çınlayan boşluğun kutsal sunağı
Hiç bir zaman..!


Ey üstümdeki ezgi
Notasız beste
Yankısız boşluk
Ölümsüzlüğü(mü)n vatanı..
Bir düşüş hiçliğin
Kızıl damlasında fısıldadığında
İlahi koro


Kopuyor boşluk
Bir ölümün ayini tınısında
Zührevi sarhoşluğuna
Bin yıldızın..
Çöküşün yüceliğinde ki
Yükselme
Yırtılan parça parça
Gökyüzü ruhunun
Dipsiz yırtığına
Fırlatıp
Aynı yırtığa geri çekiyor

Hedefi yönsüz geriliyor
Şiire sardığım kızıl kılıcı
Nabzın
Şairini öldürdüğünde şiir
Çırılçıplak çınlıyor
Yankısız boşluk
Çarmıha gerilmiş esrik sarhoşluğu
Ruhumda;
En yaşanası 'ölümümün''
İLAHİ ŞARKISI


(Ey üstümde ki ezgi
Sen ey sonsuz
Sana,
Sana,
Sana)