Sakın Üzülme

Sakın Üzülme

Uzaklara sakladın kendini
Bir türlü uzanamıyorum
Denizler duvar
Rüzgârlar dağ
Gittin gideli ellerimde sonbahar

Yanaklarına yerleştirdiğin güller yok şimdi
Sarardı yapraklar, yeşiller öldü
Yağmurlar kurudu
Karardı geceler
Mehtaba hasret döküldü.

Yürüdüğüm yollara ayak seslerin sinmiş
Kahkahaların köşe başlarında bekler
Duyar gibiyim
?Geleceğim! ? der gibisin
Ne çare doğduğu gün ölür umuttan bebekler

Sen gittin gideli hüzün yerleşti yüzüme
Oysa ne güzel günleri zamana vermiştik
Şarkı tutar gibiydik
Sıyırmıştık monotonluktan hayatı
?Bu gün benim, yarın senin! ? derdik.

Sen mahzunsun biliyorum, ben üzgün
Geri dönüşü olmayan yollardayız artık
Sakın üzülme, sil keşkeleri gönlünden
Baharı getirmiştik bütün mevsimlere hatırla
Ne güzel, birlikte en güzel SEN'i yaşardık.