Saklambaç

Dibi tutmuş duygulardan zehirlendim ben,
Kullanılmamış kelimeler öldürdü beni,
Yağan karın ayazı düştü hep payıma,
Yağarken yürümek isterdim oysa,
Ama hevesimi aldatalı çok oldu,
O gün bugündür hayal kurmuyorum,

Çiçeklenmiş sokaklar kuruttu beni,
Yaşatırken ölmenin klişesi öğretti hayatı,
Çimenlere ağladım asırlarca,
İnsanlık çiğ tanesi dedi gözyaşlarıma,
Ziyadesiyle geçti sonbahar,
Sessiz sakin asıldı kızıl yapraklar,
Doğa eylül dedi buna, ben yalnız izledim...

Rengimi aldı kumsalın gel giti,
Dalgaların bir asır borcu var bana,
Her medcezirde öderler, yiyemem haklarını,
Laf aramızda aşıklar birbirlerine,
Kumsalın nazı ya mahkum eden dalgaları,
Siz yine de benden duymadınız...

Eylülün ikiyüzlülüğü dağıttı beni,
Rüzgara kaptırdım gölgemi,
Silik ruhların saklambacında ebe yaptılar,
100e kadar sayamadan geçti ömrümün yarısı,
Aramadım ben de kimseyi,
Onlarda çıkmadı zaten...