Saklanmalıyım

bir yanım
hayatla hevesliydi
bir yanım
taştan sözlerle dolu
incitilen ruhum bir gölge
lüzumsuz uçurumlar çiziyorum kağıtlara
gülmeyen yüzüm bulutlu
elimde değil
sevmeden öldürdüm kendimi
saçlarım yangınlar içinde
ruhumu söken kaderim
camdan bir mıknatıs
bazı güldürür beni
karanlıklarda bile açar çiçeğim
bazı alevlere düşürür
közden figürlerdir masumiyetim
beni görmeyin , alışmayın da
çalkalanır içimde dünya
gürültülü sokaklar üzerindeyim
esrarını çözemedim zaman aynasının
boşluklar yamandı gövdeme
çınlıyor umutlarım
kalbimin mevsimi geçiyor
uzakları yakın etmek
bana uçsuz gerçek
ah ..
bugün hiç gülmeyeceğim
öldü içimdeki çocuk
düşmeyeceğim de derinliğine aşkın
ömrümü sereceğim
içimde saklı sevdalara
kendimden habersiz yaşayan sırra ...



mustafa kaya
02.03.2018/çengelköy