Saklı Hüzün

Öyle çok şey
Çokları anlatamayacağım kadar az..


Biliyorum,
Toprağın üstünden irkiliyor kuşlar
Düşünce bir yazı suya..
Düş uyutan ninnilerle uyanıyor gece
Gece sessiz ve sağlam avuç kuytusu odalarda
Odalarsa hep kapalı.
Işıklar örümceğini örerken kara duvarların
Parantez içi harfler giriyor
Hayatı adımlarken köşelerime
Yine rüyalarına giriyorum değil mi
Ellerinde basamaklar..


Derdim,
Derdim yeni olsa bu soğuk iklimlerin şair tabiatını anlarım
Ateşin dilinde zülfü beste
Tarihe yağmur gibi yağan boşluğu doldurmakta
Saklı bir hüzünle kanarken
Biraz yeşil
Mavi
Beyaz
Yollara koşmak..


Çiçek sessizliğiyle yunuyorum avuçlarımı
Gözlerimin ucunda kızıl uykular..turnalar dağıtırken saçlarımı
Ölüler dirilerle bir uğultu köklerden laf açar
içerde ve dışarda kalanların güneşidir kayalar
Kaygılandırır sabahı
Balkondaki sarmaşığı..
Güzel severdik biz
Hep sonradan,sonrası gecenin kavuşulmayan
Irmağını..


iyi dinleyiciydim oysa
Ezgimi
Sezgimi
Bağlayıp sazın teline
Şimdi

Kanatlanıp uçmak vardı içerimden gökyüzüne