Saklı Kent

Hangi saklı kente adım atıyorsa ayakların,
Bir avuç yaşamı,
Bir tutam nefesi kalır bu sokakların,
Arkasında kalmış gözlere hançerli sevdaların,
Ne yana baksam kör,
Ufkunda adı yok susmaların.

Dolanırdı hatırlarsın
mevsimden küskün geçen rüzgar
yalanına bulayıp uyandırmazdı güneşi
teninde mevsimsizlik kokan bir özlem varken.

Gözünde kır çiçekleri
yolun başında olmazdı hiç geç kalmamış hüznün
kaybolmuş güzünü ararken.

Dalgaları vardiyalarında arayan yakamoz vurmadan
git seferine
git ki; gözleri ufkuna dönmeden denizlerin,
sitem etmeye vakti kalmasın sineye çekilmiş sözlerine.

Hangi saklı kente adım atıyorsa ayakların
Bil ki sorumlusudur
her defasında altında ezilen
kör bir yaşamın.