Salgın

Birbirimizi daha çok sevseydik

bu olsaydı hastalığımız

son nefesini verirken ha bire çabalıyor olurdu

daha çok daha çok sevgi diye

yoğun bakım ünitelerinde yatanlarımız

dezenli ellerimizden ziyade

kolonyalı parmak aralarımız

gül kokardı elbette nefeslerimiz

alkol barındırmayan yüreklerimizden

birbirine bakan gözler kalırdı geriye

işte bu olurdu mavi gökyüzü ve yeşilimsi bir dünya

ne asrına,ne de çağına şüphe duymadığımız

elbette değişecekti dünya,nesil ve her şey

saygıda,değerlerde,gelenek ve görenekte

ateşi ilk yakan değiliz artık

ilk vuran

ilk aldatan

ilk yanan

ve sönen

ilk kahpelikten bu güne vuran

elinde silah tutanın

gül verene galip geldiği

yumruk atana yanağını uzatanın

yere düştüğü

bir dünyadayız artık

doğrulamadığımz

şimdi telaşındayız

neyi doğru yapamadığımızın

filmi en başa sarmak gerek

aldanışları-mızın

peşine düştüklerimiz i çekiştir-meliyiz artık

teslim olmalıyız kendimize

kendi bilincimize

o bilinç

okuduklarından

yaşadıklarından

ve öğrendiklerinden

olgunlaşmalı artık

bütün yazılanların okunduğu o nesil

bahara erdirmeli bütün mevsimleri

altını bulmak için toprağı eşelemeye

nehirleri bulandırmaya gerek yok artık

bakın göz yaşlarına

ağlıyor toprak anamız

ölenlerin anısına göz yaşı döküyor tarih

güneş kızıla boyanırken

kayboluyor bir taraftan gün doğumu

gökdelenlerin ardından

ancak bir ozanın sesi duyuluyor

sokak arasında

yaşlı bir kemancı

ağır ağır çalıyor

yaşlanan ama henüz olgunlaşmamış dünyaya

her giden bir damla bırakıyor

şimdi bende bırakıyorum kelimeleri gecenin sessizliğine

olur  da uykuya dalarsam eğer

uyandırmak için

dokunmaktan çekinmeyiniz

insanın,insana saygısı olan bir yaşama uyanmak istiyorum

lütfen bu olsun

tek salgınımız..