Salıncak Sevdası

Bilenler iyi bilir,
Cıvıl cıvıl bahar günlerini,
Köylerde düzenlenen,
Kermes şenliklerini.
Ne kadar şendir insanlar,
Ne kadar mutludur çocuklar.
Herkes kardeştir,
Dargınlık bulunmaz aralarında,
Hep beraber toplanır,
Baharın tadını çıkartır insanlar.
Açmıştır gonca güller,
Yeşermiştir koca çayırlar,
Anemon kokar yüce dağlar.
Bu kermeslerde bayram yapar insanlar.
Böyle bir bahar ayı,
Günlerden pazar günü,
Toplanmıştı kermes alayı,
Yeni evlilere olurdu süpriz balayı,
Koşardı çocuğu,genci ve yaşlısı,
Kurulurdu şenlik havası,
Serilirdi çınarların altına,
Piknik halısı,gözleme sacları,
Salıncaklar kurulurdu,
Çınarların büyük dallarına,
Sırayla binerdi,
Küçüğü,büyüğü,bekarı, evlisi,
Mutluluktan uçardı,
Köyün en yaşlı teyzesi.
Şimdi düşünürde,
Özler oldum o günleri.
Binerdim salıncağa,
Sallardı eşim beni,
O binerdi ben sallardım eşimi.
Hiç unutmam ki o güzel gülüşünü,
Bilirim o'da unutmamıştır benim,
Sevinçten havalara uçtuğumu.
Ama artık yok böyle kermesler,
Olsada mutlu olamıyor ki insanlar.
Bir burukluk hakim yüreklerde,
Sevdikleri çok uzaklarda
Mutsuzlukları ondandır herhalde.