Sallanmaya Vakit Yok

bir gece vakti,
kapandı gözlerim sonsuza denk,
bırakıldı bedenim çürümeye enkazın altında...
hayallerim vardı, geleceğe karşı,
beklentilerim vardı , hayattan biraz,
şimdi hepsi yarım kaldı..
sallanmaya vakit yoktu oysaki,
ufacık bir sarsıntı beni sarstı,
ve ufacık bedenim direnemedi,
beton duvarlara...

bir gece vakti,
annemin sesi kaldı en son kulağımda..
deprem oluyor, uyanın çocuklar..
gözlerim açtım,
meğer son dakikalarıymış,
gözlerimin açık kalışının...
sallanmaya vakit yoktu oysaki...

bir gece vakti ,
ansızın geldi deprem,
halbuki aylarca bahsedilmişti alınan önlemler,
ufacık bir sarsıntı bu kadar ölü..
neye yaradı şimdi,
alınan tedbirler...

bir sabah,
babamın kollarında cenazem,
herkes çaresiz, herkes ağlak..
neye yarar dökülen bunca gözyaşı..
sallanmaya vakit yok...