Salonika

belki kallavi hayal kırıklıkları gibi bir şeydi yaptığı
erişebilmek bir dağın mutluluğuna
her sabah bahçeye çıkar
dolaşan bir tavuğun beyazlığına
hüznünü sere serpe yatırır
karşısına geçer ,mayısın kırmızıya inişini seyrederdi



sonra küçük ellerimi tutar ve derdi ki
benim adımı doğum tarihime bağışlayın
hiçbir martı yanılmadı
yanılmadığı gibi denizin yönünü
suyun öbür kıyısından gelenler
gözlerinden yada sözlerinden tanınır


-üzülme şimdi tek yanılan biz değiliz
yalnızlıktır artık bizimle anılan
ve tarih anacaktır bizden çok yanılanları

sonra yutkunurdu , özlemleri nefes alamazdı
hava da uçuşan tüylerden bilirdi kadersizliğini

ah bu tüyler bir bulut gibi uçuşan başımızda
-bir tekir kedi gelse de kapsa
muhacir kadersizliğimizi



bir vişne ağacının önüne gider
batıdan doğuya göç halinde
çılgın yada hüzünlü düş/dişlerimizi sayardık
elinden yok paraya alınan
sarnıçlı evini anlatırdı
Ah Salonika nerelerdesin şimdi?
bir mayıs sineğinin kanadına bağlayıp
inadına yaşanmışlıklara
bol bol kırmızı kahkahalar gönderirdik
kahrolsun diye
ahh Salonika
ve maviye olan özlem