Şaman Ana 2

kulağıma fısıldadı ruh,
''kalk,aya bak''
ne çok terlemişim...
doğruldum yataktan,
sıcak...

temmuz gecesi sabaha aymakta.
penceremi açtım arşa!

ay deydi gözlerime
bir serinlik ve ürperti akabinde!

kulağıma fısıldadı ruh!
''böyle bir geceydi işte''
karanlıkta yol alıyordu
doru atlar.
ay oradaydı
ışıyordu okların üzerinde.
rüzgar yetişemiyordu oklara...
atlar rüzgarla yarışıyordu...
nal sesleri kulaklarda çınlıyordu...

''hangi gece şaman ana?
kimdir o atlılar,atam mı dedem mi?''

şaman ana cevap vermiyordu.
hareketsizdi gölgesi.
yaklaştım,dizinin dibine oturayım...
''şaman ana!''
şaman ana cevap vermiyordu...
kısık gözleri çizgi halini almıştı.
şaman ana seyehat uykusuna dalmıştı!

uzaklaştım!
çadırıma doğru yürürken,
obada yanan ateşlerin kokusu burnuma dürtüyordu.
aklım ana da kalmıştı.
ama güneşi beklemek zorundaydım!
meraktan nasıl uyuyacaktım?
şaman ana,
yine uyku cinlerimi çaldın!
olsun...
olsun...