Sana Özür Borcum Var

Bendeki son mektubun tarihine göz attım,
Sararıp solmuş inan, sene yetmişdört diyor.
Elime her alışta gözyaşlarımı kattım,
Yüreğim bu sevdânın üzerini ört diyor.


Hayâlinle başbaşa kaldığım günden beri,
Derdine dermân arar, öksüzoğlan çiçeği.
Gönlümdeki sarayın sanki bir yangın yeri,
Ateşinle kavrulup yanar hüzün çiçeği.



Bırak küllensin artık istemem esen yeli,
Sönmüş diye bildiğim bu ateşi yakmasın.
Sinemdeki bağları harâb eden bu seli,
Dindir artık yorgunum hasretinle akmasın.



Sanki bir kuş gibiydin, ürkek ve heyecânlı,
Yıllar geçse de sana sevgimi diyebilsem.
Dudağımdaki mührün ilkgünkü gibi canlı,
Sana özür borcum var, keşke ödeyebilsem.



Ödemem kolay değil son mektubundan belli,
Kırılmış, gücenmişsin belki bana küsmüşsün.
Ömür su gibi akıp, yaşlar olmuşsa elli,
Benim gibi kahrolup, yalnızlığa düşmüşsün.



Feryâdım içsesidir bunu böyle bilesin,
Senden ayrı düşeli, sensizlikte yalnızım.
Şâh Sânemsin gönlümde tek dileğim gülesin,
Bitsin gayri ruhumda senden aldığım sızım.