Sana Ulaşan Yanım

ağaçlar yorumsuzlaşacak biliyorsun
tarih de unutacak birgün yüzümüzü
kimbilir hangi takvimden kaçıncı yaprak kopmuş olacağız
ağustos güneşli vadilere ıslık olduğumuzu
kimseler bilmeyecek...

biz birleşsek
hiçbir kent çocukluğuna dönememeye ağlamazdı
içinde oluştuğumuz bu yoksul uçurum
serin bir rüzgarla almazdı ömrümüzü
masumluğunu öne sürerek ölmeyi istemenin...

ve meraklarımızı yendik
daha bir alıştık ayrılığımızın
çerden çöpten arınmış kış özlemlerine
sesimiz çocuklaşmasıydı
kentlerin haksızlığa uğramasının
ağlaşmasıydı kentlerin sesimizi
birleştirememesine...

sana ulaşan bir yanım olsaydı
en azından kalırdı kalbimin bir kıyısı
çöl azgınlığında bu riyakarlıkta
kendimi reddetme sabahlarımda
hep sonralara ertelenmiş
imkansızlığın açığa çıkması gibi...