Sancılı Yeryüzü

Bir kuş gibi yeryüzünü görerek
Hatta eğlenerek
Dönüp durmak isterdim durmadan
Berrak göller denizler nehirler
Kımıldayan şehirler
Çölde kaybolan çiçekler
Hırçındı bazı yerler
Yaralıymış gibi dağlar yalnızdı
Gelip geçen yolcular
Yollar gidenindi
Ayrılıklar günü kanatırdı
Kal diyordu yeşil topraklar
Nerede yaşıyorlarsa
Oraya benziyordu insanlar
Kırılgandı naif kalpleriyle kadınlar
Gece ay ışığı örtüyordu utançları
Gölgesiyle aynı insanlar gece kayboluyorlardı
Yeryüzüne baktıkça çoğaldı sesler
Herkes , her şey sesiyle vardı
Kendimi bıraktım kuşun gözlerine
Mezar gibi şehirler , bomboş araziler
Yanılgılarıyla yaşayan insanlar
Kefenleriyle yeryüzünden kopanlar
Donmuş bir göl gibiydi mutsuzluklar
Yoruldum , durdum
Kendi gözlerime döndüm
Hayatı anlamaya çalıştım
Çok geç kalmıştım
Sela sesiyle duyuruldu ölümüm..



21.04.2022