Sancım Solumda Bereketi Kolumda

Yüzü, yüz
Esti mi, güzü güz
Yolundayken düzü düz
Adam bir deha
Fikriyle, güven verişiyle
Yanında bulunuş, bir reha

Yüzünü yıkadı
Mevcuda danışmış
İç hesaplaşmasını yapmıştı.

Zaman gerilmişti
Göz kıvılcımlarıyla şimşek
Meserretti çabası her yan ter
Gerilmiş çelikten vücutla yay
Atladı atlayacaktan bir panter

Fırtına öncesi sessizlikle
Badirenin içindeydi tarafları, kan ter
Şafak gelmek bilmezken aniden
Yalçınlık siluetiyle şafağın yırtılması
Hücum denen bir sesle titredi her yan

Barut kokusu
Öbüs kıvılcımları
At kişnemesi
Can hırraşından insan iniltileri
Alev kusan namlu ağızları
Şahikanın ve ovanın tek hakimiydi

Kıyamet olduğun yerde
Başın, girdiğinde derde
Ne erdem, ne zer dem kalmıştı
Ölümüne öldürmek
Ölmemek için öldürmek serde
O an için tek gerçek
Hani kutsal olan nerde?

Ha gayretten
Bir hayret doğmuştu

Heyecan akıyordu, gözlerinden yüzüne
Heyecan akıyordu, dağ yamaçlarından eteğe
Etekler tutuşmuş, ova mahşer
Meydanı sahra, yangın yeri
Uykusuzluğun alevi bir başka oluyordu
Böyle akıyor; yakıyor, yakılıyordu

Olan olmuş
Solan solmuştu
Artık sonuca
Bir tarihi oluşumla, bakılıyordu

Yıkalı yüz, bir şey olacağına kâh endişe
Kâh tebessüm doluyordu
Ne de mücessemi bir devasaydı
Keder yansımadan yüzüne daha
Fikrinin incesinde soluşla, kalkıyordu şaha

Düşünmek bile istemiyordu
Kararlılıkla bilişti, olası dışı olan, hevasaydı

Tanımamıştı, Dünya
Tanımamıştı, düvel böylesini
Tatmamıştı böylesi bir vahameti
Ne cenkler tutuşmuşlardı da
Yangınları yoktu
Oysa bu yangının kundakları da, çoktu
Şimdi yangın, tutuşma, cenk, kundak bir aradaydı
Şakağa gitmiş elle, istilacı kap kara, karadaydı
Ne yaman şeydi anam
Ne yaman bilinmezlik ve ihmal
Ateşle oynamışlar, yangınla tedavi oluyorlardı

Ova şöyle bir titredi
Ova şöyle bir sarsıldı
Duaya durdu gök, duaya durdu yer
Bir isimsizdi hücumla nefer
Kaçıncı gidişle kaçıncı gelişti sefer
Ne büyük aşktı yarabbi; serini
Kendi ölene dek, biri alıyordu yerini
Düşünemezdi, gerini
Ne yetimdi, ne de evli
Şimdi rihtersiz deprenendi, müstevli

Sürecek