Sancın Şah Damarımda

sallapati kır kokularından gelirken
yağmur korkularına yakalandı umarsızlık
oysa adımlarım öyle vefalı ki sana ve kendime
soluksuz yürüdüğümsün uyanmasız rüyalarda da

seni düşlemek
yeni bir dünya yaratmaktır özlemeye
ve her an
ayrılığa yeni bir isim bulmaktır
kalbimin sırf seni sevmek için çarpışı
eskiyen sonsuzluktu...
bana yeni bir sonsuzluk yarat
ölürken tut ellerimi...

sancın şahdamarımda
gözlerinin kapalı haline
kördüğümlü bir öğlen sonu
çatılar üşüyordu
ara sokaklarda donarken zaman
ağaç serserisi serçeler mi susmuştu
ansızın beliren bir gölgeyi
sen mi sanmıştım
ve sana son bakışımdan sonra
açmam bir daha gözlerimi
kıyamam gözlerime yayılan varlığına...

saygın mevsimlerdi seni beklemek
sokak çocuklarının kavuşmalar takvimi
dalları akşama batmış ağaçlar kadar serin
yılları kurak tozlu bir kasaba mahçupluğu
seni beklemek zamanın sonunu iple çekmekti
ve artık akşamlar yıldızlı
saçlarım bozkır yaldızlı
geceler mecazlı ya da mecassız
karlı
ipler elimde kaldı...