Sandıktaki Tozlu Günlük

Puslu bir yeniyıl öncesi
Annemin tiz sesi
Toparla artık odandaki şu eskileri
Başladım seçmeye dolaptaki eski kıyafetleri
Okul formaları koro kıyafetleri
Renk renk çoraplar boncuklu tokalar
Nasıl olurda atılır bunlar
Hepsi geçmişten birer parçalar...

Köşede bir sandık
El emegi göz nuru
O annemin bana verdigi çegiz sandıgı
Biliyor yürek içinde neler oldugunu
İçimde bir sızı gözümde bir bugu
Kaldırdım içimdeki hüzünle kapagı
Keskin bir parfüm kokusu
Kıyıpta kullanamadıgım...

Gözümden kayıp gitti yıllar yakalayamadıgım
Tozlu hatıra defterlerim anket defterim
Renkli en sevdigim kalemlerim
Ve işte günlügüm
Yanında da bana ilk ve son kez verilen kurutulmuş gülüm
Gözyaşım dur akma okumak istiyorum
Bu masum gerçek sandıgım aşkı
Yeniden yaşamak istiyorum...

İlk göz göze geldiğimiz an
İlk buluşmamızdaki o heyecen
Pastanede içtigimiz o bir bardak sıcak çay
Elimizde yarım ekmek arası köfteler yiyoruz
Cebimizde paramız yok ama
Hayallerimiz çok büyük
Gelecege umutla bakıyoruz
Biz birbirimizi çok seviyoruz...

Daha fazla okuyamam üzgünüm günlügüm seni
Beni terk ettigini bir başkasını sevdigini
Evlenip çoluk çocuga karıştıgını
Diyemem kimselere çok mutluyum diye konuştugunu
Arkanda bıraktıgın enkazı görmedigini
Kapattım tozlu sandıgımı
Dur akma diyorum
Siliyorum siliyorum gözyaşlarımı...

Diyorum anneme;
Gel sen topla odayı
Atamam ben buradaki hiç bir parçayı
Diyor ki annem;
O masum günler artık geçmişte kaldı kızım
Verilen sözlerin ise bir pul kadar degeri kalmadı...