Sanık Sandalyesi

-Ben de şiire dahilim-

Delindi dünyanın atımsız kalbi
Yıldızlar öfkeli
Kara bir ağıttır artık yağan her yağmur
Bulutların sabrı tükendi

Şimdi geceleri aydınlatan yıldızlar değil
Suskunluk, telaş ve Sam amcanın akıllı füzeleri
Bir türlü küreselleşemeyen dünyada
Sürekli kazanmaya oynuyor birileri
Sorgulasam püsküllü cahil diyecekler
Peki dünya milyar yıldır kare miydi ki?

Ayak üstü insan eti
Aperatif cenin
Yetim gözleri üzerine sofran
Süslü bardaklarda içtiğin arıtılmış su değil
Klorlu kan

Görmüyor musun?
Çatlamaya durdu vefalı toprak
Sırdaş denizler alev alev küllendi
Tanımaz oldu yeşili hiçbir yaprak
Berrak sular yosun tuttu kirlendi

Çelikleşti kuş tüyü nazenin bulutlar
Yağmurlar yorgun çeşmelere özendi
Uysallaştı celalli kızgın yıldırımlar
Gökkuşağı karalara bezendi

Dağların yıkıldığını gördüm
Güneşin karardığını
Ay ışık diye sabahlara yalvarıyordu
Bilmem hangi yıldızdı ağlıyordu
Ve boynunu bükmüş bir ırmak
Ceylanlardan su dileniyordu

İncittiğin kuşların ahıdır bu rüzgar
Bu dalgalar küskün balıkların öfkesidir
İklimler senden davacıdır
Yağmurlar ormanlar dağlar denizler
Ve yeşil ve kırmızı senden davacıdır

Ey sanık sandalyesindeki acınası insan
Mahkemesiz suçlusun
Ve tarih tutanaklarına çoktan kaydoldu suçun

Oysa sünger perdeler ardından acılar içinde
Sesleniyordu sana beli bükük dünya
Duymadın...

Ama diz dövmenin miadı doldu
Kısık gözlerle ufka bakmanın
Bir çukur kaz ve hisset toprağın kalbini
Koşar adım dur uçurumun kıyısında
Uyan ve kır artık aymazlığın belini

Sen ki
Bu çilekeş bahçelerin en son güftesiydin
Küstürdün geceyi gündüzü yeşili maviyi
Geldin ve gidiyorsun işte
Miras bırakarak doğmamış çocuklara
Şu fitil tutmaz çaresizliği

Algın puslu sevgin cılız umudun bican
Oysa sen değil miydin sarp vahalarda
Cananını arayan o devasa can?

Karanlıklar içinden bak şimdi geleceğe
Küfe çamura boyan
Her gece alevler içinde gir yatağına
Ve her sabah küle dumana uyan

Senindi bu emanet
Göremedin heybetini aldığın bir nefesin
Ekmeğin suyun kıymetini bilemedin
Şimdi
Yan.