Saniyeler Bi-vefâ

Yıllardır hep şaşarım bülbüldeki hevese,
Gülşendeki gül için her gün âh-ü-zâr eder.
Ağyâr girse bağına tuğyan olur vesvese,
Gözyaşı dile gelip yâre intizâr eder.


Bir ömür fedâ ettim o kısacık zamana,
Yelkovan akrep sustu saniyeler bi-vefâ.
Dönebilseydim eğer an'da saklı o an'a,
Lâkin fırsat vermiyor sende şâd olan cefâ.


Billûr pınarlar sana gıpta ile bakarken,
Gözlerden gönüllere bir zülâl'di akışın.
Aslıhan'dan bu yana bin keremi yakarken,
Sanki zühâl yıldızı keh-keşândan bakışın.


Ansızın gidişini kimseye soramadım,
Sanki bir hayâl imiş ateşinde yandığım.
Remil attım fal tuttum yine de yoramadım,
Çeşmine kurban olup gamzesine kandığım.


Sözler sükût ederken feryâdım dile geldi,
Ahde-vefâ'yı yetim beni öksüz bıraktın.
Bir mevsimlikmiş aşkım bu yürek yeni bildi,
Kelebekler misali kor ateşlerde yaktın.


Anlatamam derdimi dert verip de gidene,
Plâtonik demişler bu sevdânın adına.
Nasıl kanmış bu gönül bin yeminler edene,
Aklına getirip de alma sakın yâdına.