Sanki

Ah! o ne güzel ormandır.

Eflatun mor sarı.

Ahh! o ne güzel karşılaşma anı

sen. -merhaba yaşam.

Zamansız nice rüzgârın hatıralarıma esişi

Erişi vicdanımın, arşa

Yokluğunun diğer yakası, vapurlar dalgalar martılar

Katliam soluksuz kalıncaya kadar

Mavi,

Toplum isyanında sonsuz hece

Kanat yüzgeç süs

nice gözyaşı

Nice hayal

Nice gerçek birbiri içinde

Nice tabure

Nice cellat

Nice ikilem.

‘Annem ahh! Annem

-sen şahitsin en çok bu Vakit’e , özür dilerim.

Bir de oğlum var. Babam

Duvarlar damarlar kan,

kar kırmızısı her yer

ateş üstünde kestaneler.

Lapa lapa.

bir sen, bir den

denden

den…

den..

(Bok yemiş çilek.

Her kalp atımı, bir kaplumbağayı inandırmakta

-vesiledendi güzel, bu ihtişamın her göz kırpımında

Belki kara bir sinek

Belki su içiyor akşam yaprağında.)

Ay göğsümün gece yarısı

Sesin

Ah sesi!!

Ahh! o ses.

Dokunduğuma karşı hep bir hassasiyet beslemiş olmam

Doysun diye

Aç ise

Belki…

-duygusuzluğuma

Algının şematik problemi

İstatiksel olarak

Bir Ağıt’a esirse

Sanat eseri olsa

?

Yok mu saatçi dede. Ne fayda!

Kim hatırlayacak

Tanrı mı?

Şu savaş naralarının arasında

Bir ömür

minyonlarca minyon karikatür zade

-ki sen insan çocuğu

tarih zede

Aynı Aşk’ın sanılmaz bürokrasisi. (BÖĞÜRTLEM kızılı)

Bu kadar kirlenildiğine

İnanamaz.

Şu an söylesem

-fi tarihi

Duadan yeşil

Kominizim ’den yakın

Ve evvel hasıl, beyaz

Var ile yokun arasında

Bu yalnızlık benim son adımımda

ilk

-yumuşak ve yıldırım dolu

Nice kahraman bülbül dallarımda

İlişmeyin!!!

Baka kalayım bu ummanı Derya’ya..

Işıklarla,

Işıklarla inşallah.

Ben kadar da kara

Yaz mevsimi

Güneş, tuz

                      ıslak iken dünya.

Ben Hep sen-i grileştiriyorum.