Sanki Her Gün Biraz Daha Uzaklaşıyorsun Benden Gülüm

GÜLÜM

Sanki her gün biraz daha, uzaklaşıyorsun benden
Oysa gülüm, oysa canımın içi, bunu beklemezdim, hiç senden
Asaletinle, özünle, bilgeliğinle, medeniyetinle daha yakındın
Bana inan, Güneşten

Duygu dünyama renk katmıştın,
Hiç kopmak istemezdim gülüm senden, uzaklaşmak istemezdim
Yanar dağ misali, aşk lavları püskürten yüreğinizden

Sana gelen bütün yollarımı kapayı verdin
Beni gülüm yine rutubet kokan yalnızlığımla, baş başa bıraktın
Oysa her sabah günüme, bir başka güzel akardın

Katran karası gecelerimde, ışık olarak yanımda, hep sen vardın
Damarlarıma işlemişti adeta sıcaklığın, kan yerine sen akardın
Şimdi sarmış tüm benliğimi, beni dertlere gark eden, yalnızlığın

Yaz bahardı mevsimlerim seninle, şimdi kış boran
Zor tanıdım, erken kaybettim, yok halımı artık soran
Bir aşk vardı, naçar yüreğimde, bir isim vardı hep dilimde
Senin ayrılığın oldu zamansız hayallerimi yıkan, kalbimi yoran

Bu yakınmalarım sana canımın içi,
Bir cevabın olacak mı, bilemiyorum
Kendi içimde, tuz buz olmuş kristal misali,
Toparlanamıyorum

Yaşayan bir ölü gibiyim, hem deli hem divaneyim sevdana aşkım
Fırtınaya kapılmış kum taneciği misali, diyarlardan diyarlara sürgündeyim
Zor sevgilisin biliyorum, ömr-ü ziyandayım yaşadıklarıma da gülüm
Bir anlam, veremiyorum


________Şair 67_____