Sanrı

Alnıma değdi dudakların

Ellerin saçlarıma

Giderek uzaklaştı görüntün

Gözlerimin buğusunda 

Artık hep boş kumsallar

Kimsesiz ayak izleri sularda

Dalgalar kırılır tuzla buz

Gönlümün kayalarında 

Uzaktan hüzünlü bir melodi yayılır

Gecenin karanlığına

Rüyalar koynumdan düşer

Sensizliğin kör kuyularında 

Artık en güzel resmin

Bitmeyen hüznündeyim

Güneşe sırtı dönük

O kumsalda seni bekleyen de benim.