Sanrılar

Kütükte yarım asır sorsan onsekiz yaşı
Kantarda yüz çekiyor ağzında takma dişi
Buğulu resimlerle genç kız olur er kişi
Çalı çırpıdan farksız kendini gül zanneder


Kılın kıymeti ne ki olsa ne olmasa ne
Hiçbir şey bulamasa kılda bulur bahane
Yoluk tavuk gibidir fotoşopla (fotoshop) şahane
Başından haberi yok cümleyi kel zanneder


Kalbi kapkara olmuş rengi kömürden beter
Her şeye cevabı var horoz misali öter
Sus desen de anlamaz iftira oku atar
Nasihatte bulunma öğüdü zül zanneder


Darphane gibi sanki her gün yalan basıyor
Masum suçlu demeden bir bir ipe asıyor
Görse titrer karşımda klavyede esiyor
Alevi mumu yakmaz alemi kül zanneder


Dostu küfür ederse ayet diye tapıyor
Sen sesini yükseltsen merkep gibi tepiyor
Darbeler yetmeyince kurt misali kapıyor
Şeytandan farkı yoktur kendini kul zanneder


Sanal dünyaya girmiş kaybetmiş benliğini
Mazlumu oynayarak sürdürür hinliğini
Sıkışınca Hakk deyip gösterir cinliğini
İşi ayıp örtmekmiş ruhunu tül zanneder


Kadın mı erkek mi ki belli olmuyor resmi
Adından da şüphem var okunmuyor ki ismi
Şu koskoca ummanda görünmüyorken cismi
Dolup dolup taşıyor kendini göl zanneder


Hasat vermez iklimi kurumuş bir topraktır
İşi bitmiş dünyayla sararmış bir yapraktır
Güzel sözden nasipsiz, dürüstlükten ıraktır
Damla bile değilken denizi çöl zanneder


16.02.2013

(Şiir kurgudur ..hece çalışması)