Sara Rozaya Mektuplar-3

Bilseydim!
Sözlerimde yıkamazdım mektupları
Kadın doğur dediler bana/
Zamanın çil tarlalarında
O günden beridir
Yüreğime dikilmiş
Sancı dağlarındayım
Söyle anne neden
Doğurdun beni...

'Ölgün yaralarıma sardım
Avuçlarımdaki tuman lastiğini'

Saçlarıma bağnaz iplikler değdi
Ellerimi kilitlediler ellerime
Başı bozuk deli dediler/
Savurgan ömrün
Karelerinde...

Kocaman teştlerde
Yıkanan en son ben
Gizli ölümlere gebe
Kara üzün saçlarım
Yüreğimden akan can

Dul karası benizlerin
En son yemeği de/
Kazanlarda bitti
Üç evlek bulgur
Semiz öküz yaralı
Et girmez bebelere
Dert vardır serde...

Sokak ürpertilerinin
Taze çıkmış gelini
Ellerime kına taşı
Gonca otundan yaşmak
Döl tutmaz bentlerime
Mayıs sıvadılar/
Yandıkça dağladılar
Eteneleri...

Ah...
Dinlensem hayat
Kabuk tutmuş yaralarım
Ökse otu açsa durmadan
Sustum otoriteye/
Bellemişler nifak
Ekmeyi dillerime

'Sara tutmuş ellerim rozaya sarsa
Benlerini...'