Şarabın Gazabı

önce gülüşümü söküp attım
hüzün damlıyor artık dudaklarımdan


sonra hırpalanmış düşlerimi sattım
kırık dökük/yok pahasına
güya ilk sahibinden...
kan damlıyor artık aşka teşne yanımdan...



düşünebildiğince varsın derlerdi
düşleyebildiğinceymiş oysa


elmayı dişleyebildiğince
gülü koklayabildiğince
ve gülüşünü koyverebildiğince
varmışsın hayatta


bir de yeşerebilmişsen bir gönülde
hani şöyle gelişine
elini tutarken göğe de bakabilmişsen özgürce
değme gitsin keyfine

serden geçtim
kendimden vazgeçtim de
bir hayattan geçemedim işte

bildiğini yapmamak sancısı
koyuyor bazı bazı
hele de içer iken yakut rengi şarabı