Sarhoş Diye Anıldım

Namerdin sofrasına azık yaptılar
Meze diye sunuldum ona yanarım
Bazı zaman böldüler bazen çarptılar
Mal yerine konuldum ona yanarım


Kalbe en güzel neyse onu öğrettim
Ne bir gün öfkelendim ne de küfrettim
Yüzüme her güleni dostum zannettim
Yanıldım çok yanıldım ona yanarım


Ne kadar da zor imiş hayat okulum
Elimden hep alındı paramla pulum
Yok altıma serecek şimdiyse çulum
Kuş misali yonuldum ona yanarım


Uzak benden çok uzak huzur neşe de
Keşke balık olsaydım ben de şişede
İki kadeh içerken kuytu köşede
Sarhoş diye anıldım ona yanarım




azaptar